<वाटाणा>>

एकेकाळी एक राजकुमार होता ज्याला राजकन्येशी लग्न करायचं होतं; पण ती खरी राजकुमारी व्हायची.तो शोधण्यासाठी जगभर फिरला, पण त्याला पाहिजे ते कुठेच मिळू शकले नाही.पुरेशा राजकन्या होत्या, पण त्या खऱ्या होत्या की नाही हे शोधणे अवघड होते.त्यांच्याबद्दल नेहमी काहीतरी असायचं जे असायला हवं तसं नव्हतं.म्हणून तो पुन्हा घरी आला आणि दुःखी झाला, कारण त्याला खरी राजकुमारी असणे खूप आवडले असते.

एका संध्याकाळी भयंकर वादळ आले; मेघगर्जना आणि विजांचा कडकडाट झाला आणि पावसाच्या सरी कोसळल्या.अचानक शहराच्या वेशीवर ठोठावण्याचा आवाज आला, आणि वृद्ध राजा ते उघडण्यासाठी गेला.

गेटसमोर एक राजकुमारी उभी होती.पण, कृपाळू! पाऊस आणि वाऱ्याने तिला किती सुंदर रूप दिले होते.तिच्या केसांतून आणि कपड्यांतून पाणी खाली वाहून गेलं; ते तिच्या बुटांच्या बोटांत जाऊन पुन्हा टाचांवरून बाहेर पडलं.आणि तरीही ती म्हणाली की ती खरी राजकुमारी आहे.

"ठीक आहे, आम्ही लवकरच ते शोधून काढू," वृद्ध राणीने विचार केला.पण ती काही बोलली नाही, बेडरुममध्ये गेली, सर्व बेडिंग्स बेडवरून काढून टाकल्या, आणि तळाशी एक वाटाणा घातला; मग तिने वीस गाद्या घेतल्या आणि त्या वाटाण्यावर ठेवल्या, आणि नंतर वीस ईडर-डाउन बेड वरच्या बाजूला ठेवले. गाद्या

यावर राजकन्येला रात्रभर पडून राहावे लागले.सकाळी तिला विचारले की ती कशी झोपली आहे?

"अरे, खूप वाईट!" ती म्हणाली.“मी क्वचितच रात्रभर माझे डोळे बंद केले आहेत.पलंगावर काय आहे हे फक्त स्वर्गालाच माहीत आहे, पण मी काहीतरी कठीण पडलेले होते, जेणेकरून मी माझ्या संपूर्ण शरीरावर काळा आणि निळा आहे.खूप भयंकर आहे हे!"

आता त्यांना कळले होते की ती खरी राजकन्या आहे कारण तिला वीस गाद्या आणि वीस ईडर-डाउन बेडमधून वाटाणा जाणवला होता.

वास्तविक राजकन्येशिवाय कोणीही इतके संवेदनशील असू शकत नाही.

म्हणून राजपुत्र तिला पत्नी म्हणून घेऊन गेला, आता त्याला माहित आहे की त्याच्याकडे एक खरी राजकुमारी आहे; आणि वाटाणा संग्रहालयात ठेवण्यात आला होता, जिथे तो अद्यापही दिसतो, जर कोणी चोरला नसेल.

तेथे, ती एक सत्य कथा आहे.