<>>वाटाणा>>

एकदा एक राजकुमार होता ज्याला एका राजकुमारीशी लग्न करायचे होते; पण तिला खरी राजकुमारी असायला हवी होती. तो जगभर फिरला आणि त्याला जे हवे होते ते कुठेही मिळाले नाही. पुरेशा राजकन्या होत्या, पण त्या खऱ्या आहेत की नाही हे शोधणे कठीण होते. त्यांच्यात नेहमीच काहीतरी असे होते जे असायला हवे तसे नव्हते. म्हणून तो पुन्हा घरी आला आणि दुःखी झाला, कारण त्याला खरी राजकुमारी हवी होती.

एका संध्याकाळी एक भयानक वादळ आले; मेघगर्जना आणि विजांचा कडकडाट झाला आणि मुसळधार पाऊस कोसळला. अचानक शहराच्या दारावर ठोठावण्याचा आवाज आला आणि म्हातारा राजा तो उघडण्यासाठी गेला.

बाहेर गेटसमोर एक राजकुमारी उभी होती. पण, खूप छान! पाऊस आणि वारा पाहून ती किती सुंदर दिसत होती. तिच्या केसांमधून आणि कपड्यांमधून पाणी वाहत होते; ते तिच्या बुटांच्या बोटांमध्ये आणि पुन्हा टाचांमध्ये वाहत होते. आणि तरीही ती म्हणाली की ती खरी राजकुमारी आहे.

"बरं, आपल्याला लवकरच ते कळेल," म्हातारी राणीने विचार केला. पण ती काहीच बोलली नाही, बेडरूममध्ये गेली, बेडस्टेडवरून सर्व बेडिंग काढले आणि तळाशी वाटाणा ठेवला; मग तिने वीस गाद्या घेतल्या आणि त्या वाटाण्यावर ठेवल्या, आणि नंतर गाद्यांवर वीस आयडर-डाउन बेड ठेवले.

यावर राजकुमारीला रात्रभर पडून राहावे लागले. सकाळी तिला विचारण्यात आले की ती कशी झोपली.

"अरे, खूप वाईट!" ती म्हणाली. "मी रात्रभर डोळे क्वचितच बंद केले आहेत. अंथरुणावर काय होते ते फक्त स्वर्गालाच माहीत, पण मी काहीतरी कठीण पडून होतो, त्यामुळे माझे संपूर्ण शरीर काळे आणि निळे झाले आहे. हे भयानक आहे!"

आता त्यांना कळले की ती खरी राजकुमारी आहे कारण तिला वीस गाद्या आणि वीस ईडर-डाउन बेडमधून वाटाणा जाणवला होता.

खऱ्या राजकुमारीशिवाय कोणीही इतके संवेदनशील असू शकत नाही.

म्हणून राजकुमाराने तिला आपली पत्नी म्हणून घेतले, कारण आता त्याला माहित होते की त्याची एक खरी राजकुमारी आहे; आणि वाटाणा संग्रहालयात ठेवण्यात आला, जिथे तो अजूनही पाहता येतो, जर कोणी तो चोरला नसेल.

तिथे, ती एक खरी कहाणी आहे.